Kryzys.

Jest ze mną źle. Jestem zagubiona. Nienawidzę mojej pracy, mojego życia i moich studiów.

Jestem wypalona po zaledwie dwóch latach pracy e edukacji. Od września chcę podjąć ostatnią próbę pracy w szkole. Jeśli to nie poskutkuje, nie poskutkuje to idę do jakiegoś biura, praca od do i tyle.

Muszę napisać pracę magisterką i jakoś skończyć studia, ale nie mam siły tego robić. Nie wiem czy to ma sens, nie wierzę, że cokolwiek się zmieni. 

Żyję w ciągłym stresie i nie potrafię się zorganizować i zmotywować. Lubię uczyć, ale to środowisko jest strasznie toksyczne. Cały czas myślę o pracy, co chwilę ktoś pisze coś na grupach szkolnych. Dzisiaj dostałam maila z przedszkola, z którego się zwolniłam. Dyrekcja prosiła mnie o zwrot 82 groszy, z tytułu nadpłaty wynagrodzenia. To pokazało mi jak strasznie żenujące jest to środowisko.

Jestem wkurzona, zażenowana i zajadam stres. Na razie niczego nie mam siły zmieniać. 

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Czasem plany zmieniają się z dnia na dzień.

Dzisiaj powiedziałam znajomej, u której pracuję w szkole językowej, że odchodzę. Od dawna nosiłam się z tym zamiarem. Praca na dwa etaty to za dużo, o wiele za dużo. Wolę mieć mniej kasy, a mieć czas na zdrowe życie. Do maja chce odpocząć i mieć maksymalnie kilku uczniów w tygodniu. Mam 3 więc nie ma źle :) zawsze będę mieć dzięki temu kasę na terapeutę. Ostatnio żyłam bardzo rozrzutnie, ale jak teraz przestanę jeść na mieście i palić, bo będę mieć mieć więcej czasu i mniej stresu, to spokojnie przeżyję i nawet uda mi się coś odłożyć.  Chcę pracować żeby żyć, a nie żyć, żeby pracować. Zmieniłam system wartości. Mimo wysokich cen (za wszystko), myślę, że spokojnie uda mi się przeżyć. Szczególnie, że dostałam podwyżkę.  No to update zrobię, jak zakończę sprawy związane ze szkołą.  Życzę Wam dużo wytrwałości w postanowieniach. 
Czytaj więcej

Złe sny, zła diagnoza i złe emocje potrafią sprawić ból.

Obraz
Cześć moje kochane.. Ten tydzień był na prawdę koszmarny... Dosłownie i w przenośni. Zaczęło się we wtorek. Wszyscy uczniowie odmówili mi zajęcia. Więc generalnie w tym tygodniu prawie nic nie zrobiłam. Potem poszłam wieczorem do lekarza. Ginekolog postawił bardzo przykrą dla mnie diagnozę. Usłyszałam wyrok. Zespół politycznych jajników. Pęknięcie torbiela. Wtórny brak miesiączki pogarsza sprawę. Nie mogę brać hormonów, bo mogłabym dostać udaru. Przy wadze powyżej 100kg branie hormonów jest bardzo niebezpieczne.... Boję się że nie będę mogła mieć dzieci. A to jedyne czego pragnę. Obżerałam się jak świnia. Zajadałam smutki. Nie spałam. Bałam sie się. Śniło mi się, że jestem na sali wykładowej i na oczach wszystkich gwałci mnie mój uczeń. Wiecie co w tym śnie było najgorsze? Ten ogromny wstyd, który czułam przed laty... To poczucie wstrętu do samej siebie. Poczucie brudu, którego nie da się w żaden sposób zmyć. Przez ten sen sprawiłam przykrość mojemu chłopakowi. Byłam tak nerwowa...
Czytaj więcej