Wzlecieć niczym motyl...

 Jak zwykle coś mi nie wychodzi. Ale nie chcę od tego uciekać. Muszę być silna. Ostatnio miałam zastępstwo w klasie, a że jestem nauczycielem nowym w szkole, to dzieci bardzo mnie testują. Musiałam odrobinę zbyt wyraźnie postawić granicę, bo dzieci z tej klasie się mnie zaczęły bać... Rodzice dzwonili nawet do dyrektorki. Miałam ważną rozmowę z nią, ale cieszy mnie, że jest dla mnie wyrozumiała. Ciężko jest wejść w strukturę nowej placówki. Kocham swoją pracę i muszę zapomnień o horrorze z poprzedniej placówki. Poza tym jestem młoda... I to moja pierwsza praca w szkole systemowej. Muszę zapomnieć o poprzedniej szkole, w której zostałam okropnie wyzyskiwana. Chyba dorosłam do tego, żeby wziąć to na klatę i przejść do codzienności. Ostatnio dużo ćwiczę i będę się starała jeszcze więcej. Olałam trochę uczelnię... Muszę ogarnąć się trochę. Myślę że zacznę od 2x pomodoro. Na dobry początek.  Muszę przestać przeżywać wszystko jak mrówka okres.  Może Kiedyś uda mi się być normalną. Na dzień d

Nie wiem ostatnio co się ze mną dzieje. Wszystko biorę zbyt emocjonalnie... Nie umiem odpuścić i zostawić pracy w pracy. Mam wrażenie, że wszystko tam robię źle. Że za bardzo się rządzę, że za mało współpracuję. Generalnie nie daję sobie rady z niczym. No i chyba nie za bardzo jestem lubiana. To wszystko przez fakt, że wtrącam się do rozmów. Jest tak, bo pod wpływem stresu paplam. A jestem zestresowana nowym miejscem i nowymi uczniami, nauczycielami itd..  Mam duży problem ze sobą, z jedzeniem również. Czasem zastanawiam się jak tak chora osoba jak ja może być nauczycielem. Jedna rzecz jest w tym wszystkim optymistyczna - mimo ogromu spożywanych kalorii, schudłam. Nie ważę się, bo chce być zadowolona z mojego wyglądu, a nie wagi... Chcę dojść w dwa lata do rozmiaru 42. Chcę również kupić sobie stepmanię, bo to zawsze sprawiało mi przyjemność i właśnie wtedy byłam chuda, bo codziennie tańczyłam. Zmieniam terapeutę, na takiego, który pomoże mi w sprawach kompulsywnego jedzenia. Zobaczymy