Kolejne pół roku... Kolejne kilogramy...

 Spasłam się... Bardzo...

Przeszłam koronawirusa i nie mam siły na nic. Mam duże problemy ze zdrowiem, lekarze rozkładają ręce. Mam zaniki pamięci, po 5 minutach spaceru jestem mokra i zdyszana. To nie pomaga. 

Ostatni czas był specyficzny. Zmieniłam pracę, bo w poprzedniej pracodawca mnie oszukiwał i nie wypłacał całości pieniędzy. 

Dzisiaj idę do bioenergoterapeutki. Mam dość brania leków... Mam dość chorowania na wszystko. Mam nadzieję, że to mi pomoże..

W sprawie diety - panicznie boję się, że dieta nie będzie smaczna i że zaczynając ją, już nigdy nie zjem niczego smacznego. Mam tak od kiedy podczas 👑 straciłam węch i smak. Po odzyskaniu tych zmysłów, zaczęłam objadać się tłustymi i słodkimi rzeczami... Mój mózg jest glupi. 

Dużo mam w głowie. Za dużo. 





Komentarze

  1. Nora12 stycznia 2021 16:35

    Ja również przeszłam wirusa (i to całkowicie nieświadomie). Choruję na przewlekłe zapalenie zatok i byłam przekonana, że mój brak węchu i smaku jest tymże spowodowany - a jak się później okazało BOOM! jednak słynny koronawirus. Czuję nadal dolegliwości na płucach związane z tym, że chorowałam... dosyć nieprzyjemne, lecz nie pozostaje nic innego jak dbać o swoje zdrowie :). Życzę powodzenia ze wszystkim co teraz przechodzisz w swoim życiu oraz optymizmu.

    OdpowiedzUsuń
  2. Panna A.13 stycznia 2021 12:16

    Mam nadzieję, że będziesz częściej pisała, brakuje tu Ciebie

    OdpowiedzUsuń
  3. koktajlowa14 stycznia 2021 16:23

    Powoli, spokojnie. Napisałaś, że nie poznajesz Koktajlowej sprzed roku. Jedyne co zmieniłam w swoim usposobieniu to przyjęłam w końcu, że rozwój to miliony małych kroków, a nie setki dużych. Może też o tym pomyśl?
    Pisanie bloga bardzo pomaga. Postaraj się pisać przynajmniej raz w tygodniu. Nie znikaj.

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Czasem plany zmieniają się z dnia na dzień.

Dzisiaj powiedziałam znajomej, u której pracuję w szkole językowej, że odchodzę. Od dawna nosiłam się z tym zamiarem. Praca na dwa etaty to za dużo, o wiele za dużo. Wolę mieć mniej kasy, a mieć czas na zdrowe życie. Do maja chce odpocząć i mieć maksymalnie kilku uczniów w tygodniu. Mam 3 więc nie ma źle :) zawsze będę mieć dzięki temu kasę na terapeutę. Ostatnio żyłam bardzo rozrzutnie, ale jak teraz przestanę jeść na mieście i palić, bo będę mieć mieć więcej czasu i mniej stresu, to spokojnie przeżyję i nawet uda mi się coś odłożyć.  Chcę pracować żeby żyć, a nie żyć, żeby pracować. Zmieniłam system wartości. Mimo wysokich cen (za wszystko), myślę, że spokojnie uda mi się przeżyć. Szczególnie, że dostałam podwyżkę.  No to update zrobię, jak zakończę sprawy związane ze szkołą.  Życzę Wam dużo wytrwałości w postanowieniach. 
Czytaj więcej

Układanie, porządkowanie, sprzątanie...

U mnie zawsze dobrze sprawdza się metáfora sprzątania - jak mam syf w głowie, to od razu e mieszkaniu też jest armagedon. Właśnie biorę się za porządki. Chcę zadbać o siebie i swoją przestrzeń. Zajmie mi to parę tygodni, ale chcę w końcu mieć wszystko na właściwym miejscu.  Myślę, że moja decyzja o zostaniu przy jednej pracy jest słuszna. Na razie mam poczucie straty, bo kocham te dzieciaki. Natomiast nie mam już złudzeń jeśli chodzi o całą branżę edukacyjną. Jestem zdeterminowana, żeby całkowicie się przebranżowić.  Na razie chcę po żyć jak to jest kończyć pracę o 15.00 i mieć czas dla siebie, dla domu, dla narzeczonego. E sumie nigdy nie pracowałam "od... do..." więc będzie to dla mnie coś nowego. W sumie ostatni raz kiedy kiedy przez krótki moment tak miałam, to 10 lat temu w Hiszpanii. Od tamtej pory (na własne życzenie) pracowałam, uczyłam się, robiłam wolontariaty, kursy, studia... Właściwie od rana do nocy i w weekendy, cały czas byłam na wysokich obrotach. W sumie wie
Czytaj więcej