Powroty nie są łatwe....

Przepraszam.... znowu.
Nie pisałam. Ciężko jest przyznawać się do porażek. 

Z dietą idzie fatalnie. Jem jak świnia. Potem wyrzucam sobie. A potem znów jem.

Moje życie straciło sens.

Tylko pracuje. Nie mam przyjaciół. Nie mam miłości. Nienawidzę siebie. 

Gdyby nie uczniowie to pewnie skończyłabym ze sobą.

Kocham Pana X. 
Będę kochać.
On mnie nigdy nie pokocha.

Boję się. Zawalam wszystko po kolei.

Praktyki są do dupy.

Na nogach jestem około 16h dziennie. 

Użalam się nad sobą.

Taki tam bełkot. 

Chyba mam nawrót depresji.

Moja matka chrzestna chciała popełnić samobójstwo.

Boję się. 

Nie wiem czy dam radę.

Komentarze

  1. Miss Daisy23 marca 2018 11:41

    Do miłości się nie da nikogo namówić. Ale ta miłość nie jest ostatnią w Twoim życiu. Wiem, że boli. Większość z nas to przeżywała. Trzymaj się. Masz cel w życiu, a to, co złe w końcu minie. Pewnie, że dasz radę, jestem tego pewna.
    Trzymaj się!

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Czasem plany zmieniają się z dnia na dzień.

Dzisiaj powiedziałam znajomej, u której pracuję w szkole językowej, że odchodzę. Od dawna nosiłam się z tym zamiarem. Praca na dwa etaty to za dużo, o wiele za dużo. Wolę mieć mniej kasy, a mieć czas na zdrowe życie. Do maja chce odpocząć i mieć maksymalnie kilku uczniów w tygodniu. Mam 3 więc nie ma źle :) zawsze będę mieć dzięki temu kasę na terapeutę. Ostatnio żyłam bardzo rozrzutnie, ale jak teraz przestanę jeść na mieście i palić, bo będę mieć mieć więcej czasu i mniej stresu, to spokojnie przeżyję i nawet uda mi się coś odłożyć.  Chcę pracować żeby żyć, a nie żyć, żeby pracować. Zmieniłam system wartości. Mimo wysokich cen (za wszystko), myślę, że spokojnie uda mi się przeżyć. Szczególnie, że dostałam podwyżkę.  No to update zrobię, jak zakończę sprawy związane ze szkołą.  Życzę Wam dużo wytrwałości w postanowieniach. 
Czytaj więcej

Układanie, porządkowanie, sprzątanie...

U mnie zawsze dobrze sprawdza się metáfora sprzątania - jak mam syf w głowie, to od razu e mieszkaniu też jest armagedon. Właśnie biorę się za porządki. Chcę zadbać o siebie i swoją przestrzeń. Zajmie mi to parę tygodni, ale chcę w końcu mieć wszystko na właściwym miejscu.  Myślę, że moja decyzja o zostaniu przy jednej pracy jest słuszna. Na razie mam poczucie straty, bo kocham te dzieciaki. Natomiast nie mam już złudzeń jeśli chodzi o całą branżę edukacyjną. Jestem zdeterminowana, żeby całkowicie się przebranżowić.  Na razie chcę po żyć jak to jest kończyć pracę o 15.00 i mieć czas dla siebie, dla domu, dla narzeczonego. E sumie nigdy nie pracowałam "od... do..." więc będzie to dla mnie coś nowego. W sumie ostatni raz kiedy kiedy przez krótki moment tak miałam, to 10 lat temu w Hiszpanii. Od tamtej pory (na własne życzenie) pracowałam, uczyłam się, robiłam wolontariaty, kursy, studia... Właściwie od rana do nocy i w weekendy, cały czas byłam na wysokich obrotach. W sumie wie
Czytaj więcej